Geschiedenis
Het Boxmeers Vocaal Ensemble is ontstaan uit het (mannen)kerkkoor van de Petruskerk naar aanleiding van een ‘wedstrijd’. Die ‘wedstrijd’ werd georganiseerd ter gelegenheid van een Caeciliafeest: één deel van het kerkkoor zou enkele geestelijke werken zingen onder leiding van pater Paulus Schmit, O’Carm. Een ander deel zou wereldlijke werken zingen onder leiding van Theo Lamée.
Hoe de wedstrijd geëindigd is verhaalt de historie niet, maar het zingen van ander repertoire dan het kerkelijke beviel zó goed dat besloten werd tot voortzetting. Het koor was in eerste instantie een dubbel mannenkwartet – dus met 8 zangers – dat PAN heette: Pro Antiqua et Nova. In de volksmond Per Abuis Negen, omdat er meestal meer dan 8 zangers waren. Al snel groeide het ensemble uit tot 20 à 25 mannen, die zich met lichtvoetige en serieuze muziek bezig hielden. Ook het Slavische repertoire kwam aan bod, dat vaak met solisten uit eigen gelederen werd uitgevoerd. Bij het verschijnen van een EP met vier werken uit dit repertoire heette het koor kortstondig ‘Solistenkoor Boxmeer’, maar allengs werd de huidige naam ‘Boxmeers Vocaal Ensemble’ ingevoerd. Het koor telt gebruikelijk 45 tot 55 zangers, die uit alle geledingen van de maatschappij komen.
Boxmeers Vocaal Ensemble is initiator en pleitbezorger van de jumelage van Boxmeer met de Zuid-Duitse stad Sigmaringen, die in april 2001 officieel tot stand is gekomen. In 1970, 1972, 1977, 1983, 1993, 2001 en 2010 bezocht het koor stad en regio; in 1971, 1978 en 1987 kwam de zustervereniging ‘Frohsinn’ op tegenbezoek.